Narant de no idealizare s’atza de sas fèminas de unu tempus, ma pensende a sa figura de tzia Arrosa ‘Ochi (Lochi) de Arriora non si bi resurtat: comente si faghet a non nde faeddare cun rispetu, de custa fèmina chi pro annos e annos at fatu servìtziu de trasportu locale intre sas biddas de Arriora-Nurachi-Aristanis, a sa sola e cun onni intempèria?
Onni mangianu a sas 8, puntuale, sa diligèntzia imbatiat a su tzilleri de sorres Ledda in sa Ruga de Pontixeddu (via Tirso), iscarrighende un’umanidade vària de gente chi beniat dae sas biddas a làcana a fàghere cumandos in Aristanis. B’aiat istudiantes andende a iscola, massajos chi aiant lassadu su traballu pro andare a carchi ufìtziu o a su dotore, meres de domo bènnidas a fàghere còmporas o a chircare mercantzias chi in logos issoro no agataiant.
Tzia Rosa iscarrigaiat sa gente in sa Ruga de Pontixeddu, poniat a postu su caddu lassende·lu in sa corte de sa locanda e andaiat a fàghere cumandos pro sos clientes. Cando deviat comporare meighinas andaiat a sa potecaria Sanna in Sa Porta (piazza Roma) o a sa de frades Nurra in sa Ruga Dereta (via Dritta).
A tzia Arrosa, a pustis de tantos annos de servìtziu, la connoschiant totus. Fiat unu pagu mascrona, de maneras crispas, semper posta a botinos in istiu e in ierru. Su giubbone murru a tipu SATAS non cunsonaiat cun sa gunnedda longa totu consumida, semper sa matessi in cale si siat istajone.
Sos biàgios de cussu tempus non fiant comente sos de oe: fiant longos e istrapatzosos (si si pensat chi pro andare dae Casteddu a Tàtari si bi poniat 40 oras!), bi cheriat atza e resistèntzia e tzia Arrosa non timiat a los afrontare onni santa die, comente non timiat a pipare su zigarru o a bufare carchi tassita de garnatza o de abbardente.
Fatos sos cumandos, a ora de gustare sa diligèntzia torraiat a tzucare. Cun s’esortatzione “Andaus, andaus in nòmini de Deus!” tzia Arrosa apretaiat s’isprone a su runzinu e sa diligèntzia torraiat a mòvere a cara a Arriora e a Nurachi.
Su runzinu, betzu e malandadu giai dae paritzos annos, est mortu in su 1947 e dae cussu annu sa diligèntzia s’est firmada, finas ca fiant imbàtidas sas veturas modernas, prus lestras e còmodas.
In s’annu in fatu est morta tzia Arrosa e Aristanis at serradu pro semper cussa pàgina de s’istòria sua.
Custu e àteros ammentos los podides agatare in sa pàgina Facebook “Antica Oristano” (https://www.facebook.com/groups/3727227613991593).
(GF.P.)
