Su 21 de santandria si tzèlebrat sa Die natzionale de sos àrbores istituida comente ricurrèntzia natzionale cun sa lege n. 10 de su 14 de ghennàrgiu 2013 de sa Repùblica Italiana (Normas pro s’isvilupu de sos giassos birdes urbanos), cun sa punna de avalorare su patrimòniu de sos àrbores e de ammentare s’importàntzia manna chi tenent buscos e forestas.
In Itàlia custa ricurrèntzia s’afestat dae su 1898, semper in custa die, francu sos comunes chi sunt postos in monte in ue dda podent afestare su 21 de martzu comente indicadu, dae su 1951, in una tzirculare de su Ministeru de s’Agricultura e de sas Forestas chi mentovat custas duas datas.
Sas matas esistint in sa Terra prus o mancu dae 300 milliones de annos; non si nde podet fàghere a de mancu pro sa vida de sos òmines e de sos animales; sunt de importu mannu pro su clima e sa calidade de s’àera chi respiramus; sunt de agiudu mannu pro s’amparare dae sos dannos idrogeològicos.
Sos buscos e sas matas sunt semper prus pagos, sa populatzione est semper creschende e semper prus si segant àrbores pro tènnere linna pro unu muntone de cosas: dae semper s’òmine at tentu bisòngiu de sas matas pro si callentare, fintzas pro coghinare, pro fàghere domos, barcas, mòbiles e chentu àteras cosas. Sos buscos e sas forestas ddos ant segados fintzas pro tènnere terra a disponimentu pro sa pastorìtzia e s’agricultura.
Si segant e bogant sas matas… medas ma si nde prantant pagas… meda!
Sa Die de sos àrbores est de importu ca est s’ocasione pro pensare a sa situatzione non bella e fintzas perigulosa chi semus bivende, pro agatare solutziones e pro educare sos prus piticos a respetare sa natura e sas matas, a nde cumprèndere s’importàntzia e sa bellesa.
(MM)
