} $(window).on("scroll touchmove", function() { $("#cc-cookies").css({"position": "relative"}, $(document).scrollTop() > 32); }); Provincia di Oristano | In su CSC UNLA de Aristanis si faeddat de tarantismu e argismu
Logo della Provincia di Oristano

Provincia di Oristano - sito web ufficiale

In su CSC UNLA de Aristanis si faeddat de tarantismu e argismu

27/06/2022  - 

Martis, su 28 de làmpadas 2022, a sas  06.00 de sero, in sa Sala de su Tzentru Servìtzios Culturales UNLA – in sa carrera Carpaccio in Aristanis ant a èssere presentados duos libros:

Il tarantismo mediterraneo Una cartografia culturale (ItinerArti Edizioni)  de Vincenzo Santoro e Percorsi del tarantismo mediterraneo (ItinerArti Edizioni) a incuru de Vincenzo Santoro.

Ant  a partetzipare: s’autore Vincenzo Santoro, s’etnomusicòlogu Marco Lutzu e su diretore de su Tzentru Servìtzios Culturales UNLA, Marcello Marras.

 

Sos libros

Il tarantismo mediterraneo. Una cartografia culturale

A pustis de sessanta annos chi Ernesto de Martino aiat publicadu sa monografia dedicada a su tarantismu, Vincenzo Santoro  - pro fàghere unu cunfrontu cun sas chircas e sos istùdios noos - pùblicat custu libru chi cheret pònnere in craru sas làcanas istòricas de custu fenòmenu mediterràneu chi pertocat sa Pùllia e su meridione de s’Itàlia, sa Sardigna, sa Sitzìlia e s’Ispagna. Unu biàgiu ammajadore peri sas costeras de su Mediterràneu, mare chi ponet paris sas culturas e chi ddas  difundet; unos cantos ritos mediterràneos collegados chi pertocant  sos documentos antigos, unu modellu ètnicu modernu e totu s’interessu mannu chi s’àrgia e s’efetu de cando punghet sighint a tènnere.

 

I Percorsi del tarantismo mediterraneo tratant de sa difusione de custu sistema culturale potente, presente meda in Pùllia ma chi in custu libru est mustradu a manera crara chi est prus cumplicadu e difùndidu. Dae una variedade manna de documentos Sergio Bonanzinga e Goffredo Plastino ant istudiadu su tarantismu sitzilianu e calabresu. Marco Lutzu tratat de s’argismu sardu istudiende sa literadura istòrica e sa pràtica etnogràfica. Gino L. Di Mitri acabbat su biàgiu torrende a su tarantismu salentinu pintende s’immaginatzione potente chi in edade  baroca fiat in relatzione cun sas iscièntzias de sa vida e sa meighina.


Vincenzo Santoro est nàschidu in Alessano (LE). Dae su 2004 traballat in s’Assòtziu Natzionale de sos Comunes Italianos, in ue est su responsàbile de su Dipartimentu Cultura e Turismu. Rapresentat sos Comunes italianos in su Comitadu natzionale pro sa tutela de sas minorias linguìsticas istòricas (L. 482/99). Dae parte de s’Anci, est in sa Consulta territoriale pro sas atividades tzinematogràficas de su Ministeru pro sos Benes e sas Atividades Culturales e in sa Commissione pro su Sistema Museale Natzionale de su Ministeru pro sos Benes e sas Atividades Culturales. At organizadu unu muntone de initziativas (cuntzertos, cunvegnos, dibatas, festival, cursos e àteru) chi pertocant su “movimentu de sa pìtzica” e sa cultura populare. Dae annos s’interessat de culturas e mùsicas traditzionales (su prus de sa terra sua: su Salentu), fintzas partetzipende a medas progetos culturales e publichende libros e artìculos, comente, pro s’editore Squilibri, Il ritorno della taranta. Storia della rinascita della musica popolare salentina (2009) e Odino nella terra del rimorso. Eugenio Barba e l’Odin Teatret in Sardegna e Salento, 1973-1975. In su 2015, cun Antonella Agnoli, pro contu de su Tzentru pro su libru e sa letura de su Mibact at curadu su volume Un viaggio fra le biblioteche italiane. In su 2019, pro ItinerArti Edizioni, at publicadu Rito e passione.

 

Marco Lutzu est chircadore de etnomusicologia in s’Universidade de sos Istùdios de Casteddu. At fatu chircas in Sardigna, a Cuba e in Guinea Ecuatoriale ocupende∙sì de mùsica e religione, anàlisi de sa prestatzione, etnomusicologia visuale. Autore de sàgios meda, est su responsàbile iscientìficu de s’Entziclopedia de sa Mùsica Sarda (L’Unione Sarda 2012) e curadore de su libru Deus ti salvet Maria: l’Ave Maria sarda tra devozione, identità e popular music (Nota 2020).

(MM)