Su nùmene de su de chimbe meses de s’annu, Maju, mancari non totus siant de acordu, si pensat chi bèngiat dae sa divinidade romana, ma fintzas greca, Maia o Maja.
Maja diat chèrrere nàrrere ‘mama’ ma fortzis est fintzas acapiadu a s’agetivu latinu maius, maior (prus mannu) e custa dea rapresentat fintzas su cuntzetu de ‘crèschida’. Pro sos Romanos fiat sa dea de sa fecundidade e de sa natura chi in beranu torrat a si nd’ischidare, a fàghere crèschere, comente una mama torrat a ‘generare’, a fàghere nàschere.
Sa mitologia contat ca, pro otènnere abbundàntzia e fertilidade in sa Terra, sa prima die de maju su deus Vulcanu, pobiddu de Maia, sacrificaiat a custa dea una sue pròssima; fortzis dae custu contu mitològicu benit ‘maiale’ su nùmene de su porcu in italianu.
Sa pipia de maju, unu de sos sìmbulos de su Carrasegare de Aristanis diat pòdere èssere, pro su nùmene e sos rituales, acapiadu a custa divinidade, a sos ritos chi si faghiant, fintzas in biddas de sa provìntzia de Aristanis, in su mese de maju pro invocare sa natura, sa fertilidade, sa fecundidade.
(MM)
