Finas ocannu mussegnore Roberto Carboni, carchi die in antis de Nadale, at naradu sa missa in su càrtzere de Màssama.
Bi fiant su vicàriu de su prefetu de Aristanis Giuseppe Rania, su sìndigu de Aristanis Massimiliano Sanna, sa magistrada de sorvelliàntzia Maria Cristina Lampis, sa diretora de s’UEPE Carla Barontini, paris cun sa diretora Luisa Pesante, su cumandante Salvatore Cadeddu e su garante de sos presoneris Paolo Mocci. Ant partetzipadu a sa missa finas unos cantos voluntàrios de s’assòtziu pro sos càrtzeres, presididu dae Bruno Bianchina, e sos rapresentantes de sos Scout adultos de Aristanis.
“In su tempus chi nos preparat a sa festa manna cristiana de sa Nàschida de Deus, de su Nadale suo, comente pìscamu chirco semper de non rinuntziare a duos apuntamentos importantes: sa vìsita a sos malàidos de sos ispidales e sa vìsita a sos presoneris, inoghe in Màssama e pro cantu faghet in Is Arenas e in Ìsili – at naradu mussegnore Carboni, dende contu de sa presèntzia sua in s’istitutu penitentziàriu aristanesu -. Custos duos ambientes regollent persones chi sufrint in su corpus e in s’ispìritu: gente marcada dae feridas de su corpus e àtera marcada dae àteras feridas, in s’ànimu, chi tenet bisòngiu de intèndere una paràula de isperàntzia. Custu est su còmpitu meu, pro su cale so mandadu dae Deus: a dare paràulas de isperàntzia”.
Padre Roberto Carboni at annuntziadu a sos presoneris chi fiat in ie pro nche lis leare “in manera ispirituale sas Crèsias de Aristanis e de Abas, ma finas onniuna de sas Crèsias a in ue bois apartenides, est a nàrrere dae in ue benides”.
“Inoghe nche sunt presentes in ispìritu sas famìllias bostras, sos chi istimades, sas mugeres, sos fìgios, sas mamas e sorres e frades, sos amigos: sunt preghende pro bois e nois los ammentamus cun afetu in sas pregadorias nostras. Finas pro issos sa distàntzia e sa separatzione in custu tempus sunt prus pesantes” at naradu ancora s’archipìscamu de Aristanis, ammentende chi “Deus s’est identificadu finas cun sos presoneris. Gesùs, in prus, est istadu impresonadu de a beru, cando a pustis de su protzessu de Càifa nch’at passadu una note impresonadu… isetende su giudìtziu finale”.
“Bois seis bivende custu Nadale in presone – at naradu ancora mussegnore Carboni a sos presoneris – onniunu de bois tenet un’istòria, b’at una resone si seis inoghe. Est unu tempus dificultosu, ma chi podet agiuare sa redentzione morale e tzivile. Non bos devet mancare s’isperàntzia e mancu sa solidariedade pro pòdere tènnere unu benidore diversu, dia nàrrere finas ditzosu, ca Deus cheret sa cuntentesa nostra”.
S’archipìscamu arborense at tentu paràulas de isperàntzia finas pro sa diretora de s’istrutura Luisa Pesante, pro su cumandante Salvatore Cadeddu e pro totu sa politzia penitentziària e sos chi traballant in sa presone, finas pro sos voluntàrios.
“Mi dat cunfortu meda su pensare chi in su coro de sa presone b’apat una crèsia, un’altare e unu tabernàculu. Ma finas si custas cosas non nch’esserent istadas, sa Crèsia nche diat èssere istada etotu ca su prus de sos chi sunt impresonados inoghe sunt batigiados – at naradu don Maurizio Spanu, capellanu de su càrtzere -. Potzo testimoniare chi non sunt pagos sos chi s’impignant a si cumportare comente cristianos, chi leant cussèntzia de sa fide issoro chi mancari fiat “dormida” e cuada pro tempus meda, e torrant a bogare a campu sa dignidade issoro de fìgios de Deus”.
“Comente capellanu so a servìtziu de custu caminu, tzelebrende sos sacramentos e faghende acumpangiamentu ispirituale” at naradu ancora don Spanu.
“Non podimus negare chi sa presone, mancari siat tràgicu e banale su lu nàrrere – siat unu de sos logos in ue niunu podet nàrrere de èssere in domo. Mai. No lu podet fàghere chie nche traballat, mancari nche passet oras meda a bortas cun turnos chi istracant meda, e no lu podet fàghere chie est impresonadu: finas essende cundennadu a s’ergàstulu, sa presone no at a èssere mai domo sua – at naradu ancora su capellanu -. Tando pro nois oe, pro custu logu chi no est unu logu, su pensare a Gesùs chi naschet e ponet sa tenda sua in mesu a nois cheret nàrrere chi in cussa tenda issu nos dat unu logu, una dimora ospitale. S’Ìtaca de su coro nostru errabundu. In su coro de Deus onniunu de nois si podet intèndere semper atzetadu e in domo sua. Gasi comente unu est in domo in totu su chi est umanu de a beru, in onni atopu bonu, onestu, cuncordu. Tando s’augùriu meu pro onniunu de nois est a agatare su logu nostru a curtzu a Gesùs in sa mandigadòrgia de Betlemme, e cun Gesùs de nos intèndere semper in domo”.
Calicunu de sos presoneris, a sa sola o in grupu, ant iscritu sos augùrios issoro, de mandare a foras dae sa presone pro mesu de su setimanale diotzesanu.
Si podent lèghere incarchende in su link chi sighit:
https://www.oristanonoi.it/2022/12/natale-in-carcere-tempo-duro-che-puo-favorire-il-riscatto-larcivescovo-a-massama-offre-speranza/
(GF.P.)
