I capìtulu: Cumpartziduras
Chenàbura 08 de trìulas, a sas 09.00 de sero (h.21.00) in su giardinu de su Tzentru Servìtzios Culturales, in sa carrera Carpaccio, in Aristanis s’at a presentare su documentàriu Bosnia Express de Massimo D'Orzi (Itàlia, 2021, '70). At a partetzipare su regista.
Presentatzione: Bosnia Express est unu film chi, andende dae un’istatzione a s’àtera, sentza peruna pretesa de nàrrere carchi cosa in prus de sa Bòsnia e de sa gente sua, cheret contare a manera prus intima, atenta e profunda sa realidade de custu paisu e cheret fintzas contare sas contradditziones tra unu mundu chi gherrat pro crèschere, chi est prenu de vida, de creatividade e unu mundu rutu in s’estremismu ètnicu-religiosu.
Sa Bòsnia est unu logu de làcana, de lìmite. In medas ant chircadu de dda fàghere diventare terra de nessunu. Ma sa Bòsnia est e est semper istada logu in ue si sunt addobiados limbas, culturas e tràgios diferentes chi diamus chèrrere torrare a bìvere in sa memòria colletiva foras dae ideologias e fanatismos religiosos chi in custos annos ant avelenadu sas benas de su bìvere paris a manera tzivile duradu sèculos e sèculos.
Sas fèminas protagonistas de custu film sunt sa mègius risposta contra de sa violèntzia chi ponet sos pees in pitzu a ogni umanidade in nùmene de unu deus o de unu pòpulu cunsideradu mègius e prus forte de sos àteros.
Bosnia Express est su càntigu de sa resistèntzia de sas fèminas a sa violèntzia de una gherra cherfida dae sos òmines.
Resumu: Unu trenu atraessat a bellu a bellu sa Bòsnia Erzegòvina: Sarajevo, Tuzla, Srebrènica, Konjic, Mostar. Fèminas, religione, gherra, violèntzia, arte cumparint in s’ischermu comente dados giogados in un’iscachiera o in sa roulette russa. In prèmiu: vida o morte, veridade o fàula. Sa tzinepresa istùdiat s’òrdine nou de sas cosas. Fintzas a in ue si podet abbaidare pro connòschere? Un’iscola de dantza, sa facultade de pedagogia islàmica, sas àulas de mùsica rock, su montigru de Medjugorjie, sunt sos logos de s’inchesta de sos protagonistas. Ma si podet pedire contos de custu orrore a sos opressores o a sas vìtimas? Sa gherra non tenet cara de fèmina. No est capitadu nudda in Bòsnia Erzegòvina. Nudda.
Massimo D’orzi - Regista, iscritore e produtore. In su 2004 girat “Adisa o la storia dei mille anni”, film documentàriu ambientadu in sas comunidades Rom de sa Bòsnia Erzegòvina, presentadu in meda fèstival internatzionales e distribuidu in meda paisos de su mundu. In su 2009, in collaboratzione cun su CSC, at fatu “Sàmara”, su primu longumetràgiu suo de fintzione, chi at iscritu e dirìgidu, cun Filippo Trojano, Marco Baliani, Federica Pulvirenti, essidu in sala in su mese de martzu 2012 e como est torra distribuidu dae Whiterose Pictures.
In su 2010 at fatu su documentàriu “Ombre di luce” ambientadu a intro de s’Università La Sapienza de Roma. Su 2011 est istadu s’annu de “Ribelli!”, unu documentàriu in co-regia cun Paola Traverso, essidu in libreria allegadu a su libru, chi tenet su matessi tìtulu, pro Infinito Edizioni. In si mese de martzu 2016 at publicadu su primu romanzu suo “Tempo imperfetto” ispiradu a unu casu de cronaca nera, publicadu dae L’Asino d’oro e chi at bintu su prèmiu ispetziale Cinema&Libri. In su 2020 at acabbadu “Bosnia Express” ispiradu a su libru de Luca Leone.
Como est traballende pro su film nou suo chi su tìtulu provisòriu est “Miraggi” cun Massimiliano Nardulli (LIM) e “Ja Sam Ana” de Ado Hasanović in ue est unu de sos iscenegiadore e produtore delegadu. pensadu e curadu paris cun Nardulli e Vannucci su laboratòriu internatzionale TSFM Word-Frame. Dae su 2014 collàborat cun su setimanale Left in ue iscriet de tzìnema e literadura.
(MM)
