In custas dies sos devotos ilartzesos ant a torrare a su novenàriu de Santu Serafine pro afestare s’arcànzelu santu Rafaele. Pro noe dies sos novenante at a pregare, su prus cantende su rosàriu, sos gosos (o crubas) e pregadorias e ant a passare paris momentos non de devotzione ebbia, comente fintzas su giru de su Santu, sas protzessiones e àteros ma fintzas de ispàssiu e allegria comente sas bìsitas a sos muristenes, su pràngiu de sos novenantes, serenadas e ballos.
Su logu de custu novenàriu est bellu meda; est postu in fundu a una badde, a pagu tretu dae su frùmene Tirsu chi dae sos annos Binti de su 1900, a pustis chi ant fatu sa Diga de Santa Chiara, in custu sartu dòminat sa vista essende una parte de su Lagu Omodeo. A sa localidade ddi narant Santu Serafine ca a primu sa crèsia bizantina, fortzis pesada in pitzu de fràigos romanos, fiat dedicada a s’ànghelu Serafine.
In sa crèsia, in foras in artu de s’intrada printzipale e de un’intrada serrada dae annos meda, b’est picadu s’istemma de su Giudicadu de Arborea, sa mata cun sas raighinas e cambos cun fògias e àteras figuras comente unu Agnus Dei e un’architrave cun s’Arcànzelu e unos cantos personàgios; non si connoschet s’istòria pretzisa de su monumentu ma de seguru in època medievale, in sos annos de Marianu IV, at tentu importàntzia manna. In sos annos sa crèsia est istada acontzada e ismanniada.
In tempus de gherra su novenàriu de Santu Serafine est istadu ocupadu pro resones militares: in sa Gherra Manna est istadu campu pro sos presoneris e in sa Segunda Gherra Mundiale b’ant bìvidu sos militares chi depiant amparare sa diga de Santa Chiara chi fiat un’obbietivu de importu mannu pro s’inimigu.
In sas dies de sa novena, ogni sero sas funtziones religiosas sunt tzelebradas in sa sardu: su Rosàriu cantadu, sas pregadorias, sas leturas, sos gosos.
(MM)
